Wiera Gran, a w³aœciwie Weronika Grynberg, by³a polsk¹ piosenkark¹, aktork¹ kabaretow¹ i filmow¹. Jej kariera zaczê³a siê przypadkowo. Œpiewaj¹c¹ za kulisami kabaretu Paradis w Warszawie Wierê us³yszeli koledzy muzycy i namówili j¹ do wystêpów przed szerok¹ widowni¹. Szybko zdoby³a przychylnoœæ zarówno widzów, jak i prasy – wed³ug jednej z recenzji z 1936 r. Gran by³a „jedn¹ z wiêkszych atrakcji Paradisu”. Piêkna artystka, obdarzona orientalnymi rysami i matowym kontraltem wykonywa³a w warszawskich kabaretach piosenki o mi³oœci, których do wybuchu wojny nagra³a a¿ 60 (na 28 p³ytach). Od wiosny 1942 r. by³a uznana za artystyczn¹ sensacj¹ Café Sztuka w warszawskim getcie. Do koñca ¿ycia odpiera³a zarzuty, ¿e wyjœcie z getta okupi³a kolaboracj¹ z gestapo. Pragnienie oczyszczenia siê z pomówieñ przybra³o u niej formê obsesji.
Los pieœniarki wci¹¿ fascynuje twórców. Sztuka Wies³awy Sujkowskiej (re¿. Agnieszka P³oszajska, w roli Wiery Gran Aleksandra Lis) opowiada o artystce ju¿ na skraju ¿ycia, która robi remanent z tego, co przysz³o jej prze¿yæ. Ale nie jest to smutna opowieœæ zgorzknia³ej kobiety, której siê „nie poszczêœci³o”. Tekst, czêsto oparty na nagranych wspomnieniach samej Wiery, to znakomite, czasem dowcipne, czasem z³oœliwe i ironiczne refleksje nad ¿yciem, nad œwiatem, nad wartoœciami, którym jesteœmy wierni. A wszystko przeplatane niezapomnianymi przebojami Wiery. Niezwyk³y spektakl wywo³uj¹cy uœmiech zadumy.
|