W czasie podstawowego kursu korekcji wad wzroku: sprawdzisz skuteczność ćwiczeń, psychotechnik i innych sposobów szybkiego odzyskiwania dobrego wzroku, nauczysz się zasad prawidłowego korzystania z oczu, dowiesz się jak rozpoznać przyczyny powstawania wad i dobierzesz(...) ... więcej »
Rok 2023 został poświęcony malarzowi Janowi Matejce. Co prawda zbliża się do końca, ale 1 listopada przypada 130. rocznica jego śmierci. Warto więc wspomnieć o artyście a także jego wizycie w kopalni soli w Wieliczce, która stała się jedną z jego muz. Pod jej wpływem namalował dwa obrazy, które można oglądać w Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka 135 m pod ziemią.
Malarz, wraz z rodziną, odwiedził wielickie podziemia w 1868 r. Wspomnienia tej wizyty pozostały w jego świadomości na długo stając się inspiracją do namalowania dwóch obrazów: pierwszy „Zjazd do pożaru w 1510 r.” został namalowany w 1879 r., natomiast drugi, przedstawiający św. Kingę (wtedy jeszcze błogosławioną) powstał w 1892 r. Zjazd do pożaru wspomina tragiczne wydarzenie i odwagę dwóch najważniejszych urzędników - żupnika Seweryna Bonera i góromistrza Andrzeja Kościeleckiego, którzy nie bacząc na zagrożenie życia zjeżdżają w głąb kopalni by pomóc ugasić pożar. Drugi przedstawia Kingę patronkę górników solnych jakże inną od znanych dotychczas przedstawień. Jego Kinga ma twarz księżnej Katarzyny Potockiej, jest zakonnicą, ale w stroju księżnej. W tle widoczny jest klasztor klarysek w Starym Sączu. Matejko pamiętał, że jest patronką górników wielickich i umieścił ją na dużej bryle soli, na której też widoczny jest jej zaręczynowy pierścień.
Warto podkreślić, że Jan Matejko odwiedził kopalnię w roku historycznych zmian w organizacji ruchu turystycznego. W 1868 roku wprowadzono po raz pierwszy opłaty za zwiedzanie. Dotychczas było ono bezpłatne. Po przybyciu do Wieliczki cała rodzina wykupiła bilety w Zamku Żupnym, a następnie Matejko wpisał się do Księgi Obcych. Do dzisiaj księga z autografem artysty jest przechowywana w zbiorach Muzeum Żup Krakowskich.
Matejkowie do kopalni zeszli po schodach szybem Franciszek. Jakie komory obejmowała wtedy trasa zwiedzania? W wydawnictwie „Ruch Turystyczny w Kopalni soli Wieliczka w okresie zarządu austriackiego (1772-1918)” autorstwa dr Barbary Konwerskiej mamy dokładnie podany przebieg trasy zwiedzających: „Trasa z 1868 r. wiodła na I poziomie obok szybiku Antonia do komory Urszula Górna oraz komory Michałowice na poziom Kunegunda. Następnie poprzecznią Lichtenfels I do komor: Drozdowice, Cesarza Franciszka, Leopolda, Karola Ludwika, Salzgeber, Fryderyka Augusta, Franciszka Karola i komorą księcia Maksymiliana na poziom Arcyksięcia Albrechta (dzisiejszy poziom III). Tędy, przez komorę Kloski, Szczygielec do poprzeczni Wałczyn oraz przyległymi do niej komorami Grzegorz, Hrdina oraz Dworzec im. A. Gołuchowskiego trasa prowadziła do dolnej części komory Cesarza Franciszka i dalej na poziom Cesarza Franciszka (obecnie międzypoziom Kazanow). Stąd komorami Rosetti- -Mayer, Pistek oraz Steinhauser na wspomniany już poziom Kunegunda. Dalej poprzecznią Kunegunda przez komorę Cesarza Franciszka Jozefa (obecnie kaplica św. Krzyża)w górę komorą Pieskowa Skała na I poziom. Ostatni etap obejmował komory Sielec, Spalona, kaplicę św. Antoniego oraz Łętów.”
Obok podziwiania komór Matejkowie mogli zobaczyć także kilka niezapomnianych atrakcji. Jedną z największych był pokaz historycznego zjazdu górników u liny w komorze Steinhauser, w czasie którego górnicy trzymający w rękach zapalone pochodnie, śpiewali pieśni religijne. Pokazowi towarzyszyły wystrzały z moździerzy naśladujące uderzenie gromu. Po zakończonej inscenizacji rozpoczynał się pokaz sztucznych ogni bengalskich. Dziś pokaz zjazdu u liny można zobaczyć w komorze Saurau w Muzeum w kopalni.
Kolejnymi atrakcjami były: przejazd konną koleją żelazną i przeprawa promem po słonym jeziorze w komorach Rosetti i Mayer a w zwiedzanej do dziś pięknej i ogromnej komorze Michałowice mógł podziwiać olbrzymi żyrandol rozświetlony trzystoma świecami i ozdobiony dziesiątkami kryształków soli.
Obecnie z dawnej trasy można zwiedzić komory: Urszula, Michałowice, Drozdowice, Pieskowa Skała, Sielec, Spalona oraz kaplicę św. Krzyża(kiedyś komora Cesarza Franciszka Jozefa) i św. Antoniego. Nie zobaczy się spektakularnych pokazów, które mógł zobaczyć Mistrz, ale za to można podziwiać jego dzieła na wystawie „Żupy Krakowskie – przedsiębiorstwo królewskie” w Muzeum w kopalni na głębokości 135 m.
Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Polsce, Przedsiębiorstwo Państwowe SALROM S.A.
w Rumunii i Związek Polaków w Rumunii realizują wspólnie międzynarodowy projekt „Łączy nas sól – tradycje górnicze i współczesna turystyka”. W ramach tego projektu zostanie otwarta wystawa „Salina Wielicka w Polsce” 2 lipca 2023 r. o godz. 17.00 w Kopalni Soli Kaczyka w Rumunii.
Inspiracją dla projektu stały się związki łączące Kaczykę w Rumuni z Polską sięgające 80. lat XVIII w. Powstającą wtedy w Kaczyce kopalnię soli organizowali, a potem eksploatowali
w niej sól górnicy z kopalń w Bochni i Wieliczce. Przedsiębiorstwo Państwowe SALROM S.A. jest właścicielem kopalń soli m.in. w Kaczyce, Praid, Slanic Prahova.
Wystawa planszowa „Salina Wielicka w Polsce” prezentuje jedno z najstarszych w Europie przedsiębiorstw działających do dziś. Należąca do niego Kopalnia Soli w Wieliczce została wpisana na pierwszą Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1978 r., a Zamek Żupny – dawna siedziba zarządu – i Kopalnia Soli w Bochni w 2013 r.
Wystawę będzie można zobaczyć:
02.07.2023 - 10.08.2023 - Kopalnia Soli Kaczyka
12.08.2023 - 11.10.2023 - Kopalnia Soli Praid
13.10.2023 - 14.12.2023 - Kopalnia Soli Slănic Prahova
Wystawa przedstawia historię soli w Wieliczce od czasów najdawniejszych po współczesne. Opowiada o powstaniu wielickiego złoża 13,6 mln lat temu, które posiada unikatową budowę jakiej nie ma żadna inna kopalnia soli na świecie. Składa się z dwóch części, u góry znajdują się bryły soli a pod nimi pokłady soli. Taką budowę wielickie złoże zawdzięcza, wypiętrzającym się Karpatom w trakcie jego powstawania. Ma to wpływ na kształt i wielkość komór powstałych po eksploatacji. Wystawa prezentuje różne odmiany soli i jej piękno. Pokazuje historię produkcji soli, która zaczęła się prawie 4 tys. lat p.n.e. w okresie neolitu. Wówczas sól otrzymywano poprzez gotowanie solanki ze słonych powierzchniowych źródeł. Dzięki odkryciom archeologów tereny obecnej Wieliczki zaliczane są do najstarszych w Europie miejsc produkujących sól.
Odkrycie soli kamiennej w latach 80. XIII w. spowodowało powstanie kopalni i solnego przedsiębiorstwa należącego do władcy, które przez wieki nazywało się Żupy Krakowskie. Obejmowało kopalnie soli i warzelnie w Wieliczce oraz Bochni i Zamek Żupny, w którym mieściła się siedziba jego zarządu. Wielicka kopalnia to ponad 700 lat produkcji soli. O tak długim okresie jej działania świadczą liczne zachowane narzędzia, maszyny i urządzenia górnicze, oświetlenie, urządzenia do wentylacji prezentowane w ekspozycji Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w kopalni na gł. 135 m. Szczególnie cenna jest unikatowa kolekcja kieratów obejmująca trzy różne typy. Te drewniane urządzenia służyły do transportowania soli. Historia kopalni to także bogata tradycja górnicza z wierzeniami, zwyczajami i sztuką.
Produkcję soli w Wieliczce zakończono w 1996 r., ale kopalnia działa nadal jako znany
na całym świecie obiekt turystyczny. Pierwsi zwiedzający pojawili się w kopalni w XV w., pierwsza trasa do zwiedzania powstała w XIX w. Dziś jest to najliczniej odwiedzana kopalnia na świecie - przed pandemią zwiedzało ją prawie 2 mln turystów rocznie.
Obecnie w Kopalni Soli w Wieliczce, w ramach zakupionego biletu, zwiedza się dwie trasy: Turystyczną i Muzealną. Na powierzchni natomiast można zwiedzić Zamek Żupny z kolekcją solniczek zaliczaną do najcenniejszych na świecie.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Polsce
w ramach programu Kultura Inspirująca.
Partnerzy projektu „Łączy nas sól – tradycje górnicze i współczesna turystyka”:
Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Polsce, Przedsiębiorstwo Państwowe SALROM S.A.
w Rumunii i Związek Polaków w Rumunii.
W czasie podstawowego kursu korekcji wad wzroku: sprawdzisz skuteczność ćwiczeń, psychotechnik i innych sposobów szybkiego odzyskiwania dobrego wzroku, nauczysz się zasad prawidłowego korzystania z oczu, dowiesz się jak rozpoznać przyczyny powstawania wad i dobierzesz indywidualny program poprawy wzroku. Autorska metoda terapii wzroku oparta jest na założeniu, że można usprawnić widzenie poprzez ćwiczenia samego oka i mięśni sterujących jego pracą. Nauczysz się ćwiczeń i technik, które wprowadzone w codzienne życie pozwalają poprawić wzrok lub całkiem pozbyć się takich wad jak zez, astygmatyzm, zaćma, jaskra, krótko- i dalekowzrocznośćść. Kurs pozwala zrozumieć, że można poprawić wzrok i uczy, jak to osiągnąć. Daje wiedzę o tym, jak funkcjonują oczy, jakie zachowanie może poprawić wzrok, jak szybko odpoczywać i dbać o oczy.
PROGRAM:
• przyczyny zaburzeń wzroku,
• pobudzenie ostrości widzenia,
• pobudzenie peryferyjnego widzenia,
• centralna fiksacja, oczyszczanie oczu,
• mobilizacja ruchowa oczu,
• solaryzacja,
• palming,
• gimnastyka izometryczna,
• ćwiczenia akomodacji,
• usunięcie napięcia szyi i pleców,
• techniki systemowe - moment zmęczenia oczu,
• okulary - pomoc czy pułapka - korzyści i niebezpieczeństwa,
• techniki prawdziwego czytania, pisania, oglądania telewizji, jak wykorzystać komputer do poprawy wzroku, wizualna ergonomika przestrzeni.
Kurs jednodniowy, odbywa się w godzinach od 10.30 – 18.30. Uczestniczyć mogą osoby od 16 roku życia, a w przypadku młodszych dzieci – zapraszamy w ich imieniu rodziców lub opiekunów, by nauczyli się, jak wykonywać ćwiczenia z dzieckiem. W zajęciach można uczestniczyć profilaktycznie lub mając wadę wzroku nawet do stopnia pozwalającego na rozróżnianie tylko jasno-ciemno. Osoby, które używają szkieł kontaktowych prosimy o zabranie na zajęcia pojemniczków umożliwiających zdjęcie szkieł do ćwiczeń.
Siergiej Litwinow -. prezes spółki z o.o. Akasha, specjalista w dziedzinie języka ciała i niewerbalnej komunikacji. Prowadzi treningi i konsultacje dla organów administracji państwowej, firm i instytucji. Posiada Certyfikat trenera NLP, jest mistrzem Reiki, uczestniczy w biznesowych i psychologicznych szkoleniach. Od 1992 roku prowadzi w Polsce i w Czechach kursy korekcji wad wzroku "Sztuka Świadomego Widzenia" według autorskiej metody opartej na założeniach amerykańskiego okulisty doktora W. H. Batesa. Współautor książki “Widzę bez okularów” i opracowania komentarzy do książki W.H. Batesa “Lepszy wzrok bez okularów metodą doktora Batesa” wydanych w Polsce i w Czechach. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Terapeutów Widzenia. Współorganizator "14 International Conference for Holistic Vision" w Polsce
