„Huljet, huljet” to poetycka opowieść o życiu w krakowskim getcie. Inspirowana zdjęciami i pamiętnikami z getta instalacja teatralna zrealizowana jest w formie cieniowego teatru mansjonowego; każda opowieść prezentowana jest na innej „scenie”, w starych walizkach, pudełeczkach po lekarstwach, dziecięcym łóżeczku, stole.
Głównym punktem wyjścia do pracy było kilka zdjęć ze stałej wystawy w Muzeum Fabryka Emalii im O(...) ... więcej »
Punktem wyjścia do spektaklu jest znany wszystkim dramat pt. „Anioły w Ameryce”. Jest on jednak jedynie inspiracją, która popchnęła twórców do stworzenia opowieści dziejącej się tu i teraz, w Polsce XXI wieku.
„Anioły w Ameryce, czyli demony w Polsce” to teatr dokumentalny. Autor scenariusza Michał Telega zaprosił do zespołu ludzi na różnych etapach swej artystycznej drogi, głównie takich, którzy dopiero ją rozpocz(...) ... więcej »
Punktem wyjścia do spektaklu jest znany wszystkim dramat pt. „Anioły w Ameryce”. Jest on jednak jedynie inspiracją, która popchnęła twórców do stworzenia opowieści dziejącej się tu i teraz, w Polsce XXI wieku.
„Anioły w Ameryce, czyli demony w Polsce” to teatr dokumentalny. Autor scenariusza Michał Telega zaprosił do zespołu ludzi na różnych etapach swej artystycznej drogi, głównie takich, którzy dopiero ją rozpocz(...) ... więcej »
Czy można urosnąć do sufitu? Wejść po cieniowej drabinie? Zagrać na cieniu tamburyna?
Tych pytań mamy mnóstwo! Uparcie szukamy odpowiedzi, sprawdzamy metody i wymyślamy rozwiązania. W naszym małym laboratorium teatru cieni eksperymentujemy ze światłem, cieniem i aktorami. Bawimy się w chowanego, rośniemy jak na drożdżach, gramy na nosie i tamburynie. Nasz spektakl jest jak cieniowy plac zabaw. Znajdziecie tu labirynty, zwierz(...) ... więcej »
Czy można urosnąć do sufitu? Wejść po cieniowej drabinie? Zagrać na cieniu tamburyna?
Tych pytań mamy mnóstwo! Uparcie szukamy odpowiedzi, sprawdzamy metody i wymyślamy rozwiązania. W naszym małym laboratorium teatru cieni eksperymentujemy ze światłem, cieniem i aktorami. Bawimy się w chowanego, rośniemy jak na drożdżach, gramy na nosie i tamburynie. Nasz spektakl jest jak cieniowy plac zabaw. Znajdziecie tu labirynty, zwierz(...) ... więcej »
Jeśli szukacie wyjątkowego pomysłu na weekendowy wieczór, to to jest propozycja dla Was! nigdzie indziej czegoś takiego nie zobaczycie! jedyny w Polsce teatr cieni! fantastyczne piosenki Zośki Papużanki! muzyka na żywo! dużo śmiechu, trochę wzruszenia, odrobina nostalgii. Spektakl powstał na podstawie opowieści mieszkańców krakowskich osiedli. Przez dwa miesiące Przemek Buksiński i Dagmara Żabska spotykali się z nimi (z dziećm(...) ... więcej »
Jeśli szukacie wyjątkowego pomysłu na weekendowy wieczór, to to jest propozycja dla Was! nigdzie indziej czegoś takiego nie zobaczycie! jedyny w Polsce teatr cieni! fantastyczne piosenki Zośki Papużanki! muzyka na żywo! dużo śmiechu, trochę wzruszenia, odrobina nostalgii. Spektakl powstał na podstawie opowieści mieszkańców krakowskich osiedli. Przez dwa miesiące Przemek Buksiński i Dagmara Żabska spotykali się z nimi (z dziećm(...) ... więcej »
Jeśli szukacie wyjątkowego pomysłu na weekendowy wieczór, to to jest propozycja dla Was! nigdzie indziej czegoś takiego nie zobaczycie! jedyny w Polsce teatr cieni! fantastyczne piosenki Zośki Papużanki! muzyka na żywo! dużo śmiechu, trochę wzruszenia, odrobina nostalgii. Spektakl powstał na podstawie opowieści mieszkańców krakowskich osiedli. Przez dwa miesiące Przemek Buksiński i Dagmara Żabska spotykali się z nimi (z dziećmi, młodzieżą, ojcami tych dzieci, młodymi i starszymi matkami, seniorami i seniorkami, paniami w sklepach, panami na targowisku…) i pytali, pytali pytali… O ulubioną sąsiadkę, o wspomnienie z dzieciństwa, o pierwszą miłość… A potem zrobili o tym spektakl.
„Na początku to ja byłam przerażona, jak tutaj dostałam mieszkanie. Przecież ja tutaj przyjeżdżałam z ojcem rowerem na wycieczki – nad stawy, na łąki…” mówi jedna z bohaterek spektaklu. No bo jak to? Kraków bez kamienic, brukowanych ulic i widoku na Wawel? Bez smoka, Lajkonika i kawy na Rynku? Tak! A my w naszym spektaklu udowadniamy, że ten Kraków jest równie bogaty w opowieści, bohaterów i wydarzenia, co centrum! Krakowskie osiedla to przecież cały świat w pigułce. Znajdziecie tu miłosne rozterki, kryminalne historie, wojnę gangów, duchy targowiska, osiedlowych oryginałów, wzruszające marzenia dzieci!
„Huljet, huljet” to poetycka opowieść o życiu w krakowskim getcie. Inspirowana zdjęciami i pamiętnikami z getta instalacja teatralna zrealizowana jest w formie cieniowego teatru mansjonowego; każda opowieść prezentowana jest na innej „scenie”, w starych walizkach, pudełeczkach po lekarstwach, dziecięcym łóżeczku, stole.
Głównym punktem wyjścia do pracy było kilka zdjęć ze stałej wystawy w Muzeum Fabryka Emalii im Oskara Schindlera: samotny kilkulatek na pustej ulicy, sterty połamanych mebli na placu Zgody, szyld lodziarni, afisz z koncertu. Jak mógł wyglądać świat oczami 4-latka? W co się bawił? O czym śnił?
recenzje:
„Bywają spektakle, po zakończeniu których włączenie się w nurt życia zatłoczonej ulicy stanowi szczególne wyzwanie. Intensywność tego wrażenia wzrasta, im bardziej określony rodzaj poetyki teatralnej odbiega od sposobu codziennego doświadczania świata. Huljet, huljet Teatru Figur zdecydowanie należy umieścić w gronie przedstawień, które zabierają widza w całkiem nieoczekiwaną podróż, zwłaszcza w kontekście proponowanej estetyki.”*
Historie wydobyte z cienia” Agaty Kędzi w magazynie nietak!t
Gdy zajrzymy w zakamarki naszych domów, szuflady i walizki, skrywające stare zdjęcia czy pamiątki, weźmiemy do ręki przedmioty, które należały do kogoś przed nami, ożywa pamięć. Huljet, Huljet jest kameralną opowieścią o odzyskiwaniu pamięci świata, który bezpowrotnie przeminął – o krakowskim getcie. W mikrozdarzeniach rozgrywanych w rozmaitych i zaskakujących formach teatru cieniowego, które są specjalnością Teatru Figur, powracają małe radości i tęsknoty dziecka bawiącego się na ulicach getta, zwykłe smutki i drobne sprawy codzienności, ale ożywają też lęki i mroczne przeczucia, gdy nad światem getta rozpościerają się czarne skrzydła gapy, a gałęzie przybierają kształt swastyki. Światło i cień, obiekty i płaskie formy cieniowe oraz cała gama puknięć, stukotów, skrzypnięć i fraz muzycznych składają się razem na instalację teatralną, która upomina się o miejsce dla „małych” opowieści przechowujących doświadczenia, do których nie mamy dostępu inaczej, niż przez próbę ożywiania pamięci zapisanej w zdjęciach, przedmiotach, karkach dzienników.
Marzena Wiśniewska, recenzja z katalogu Teatr Polska
Czy można urosnąć do sufitu? Wejść po cieniowej drabinie? Zagrać na cieniu tamburyna?
Tych pytań mamy mnóstwo! Uparcie szukamy odpowiedzi, sprawdzamy metody i wymyślamy rozwiązania. W naszym małym laboratorium teatru cieni eksperymentujemy ze światłem, cieniem i aktorami. Bawimy się w chowanego, rośniemy jak na drożdżach, gramy na nosie i tamburynie. Nasz spektakl jest jak cieniowy plac zabaw. Znajdziecie tu labirynty, zwierzątka, tunele i mnóstwo pomysłów do wspólnej zabawy z dzieciakami. I nie tylko.
W założeniu spektakl jest dla dzieci od 3. do 6. roku życia, ale jest duża szansa, że dorośli będą bawili się równie dobrze.
Czas trwania spektaklu: 30 minut + 15 minut zabawy
Punktem wyjścia do spektaklu jest znany wszystkim dramat pt. „Anioły w Ameryce”. Jest on jednak jedynie inspiracją, która popchnęła twórców do stworzenia opowieści dziejącej się tu i teraz, w Polsce XXI wieku.
„Anioły w Ameryce, czyli demony w Polsce” to teatr dokumentalny. Autor scenariusza Michał Telega zaprosił do zespołu ludzi na różnych etapach swej artystycznej drogi, głównie takich, którzy dopiero ją rozpoczynają. Mierzą się z codziennością miejsc, z których pochodzą, w których dorastali, i z których wyjechali w poszukiwaniu marzeń. Scenariusz Telegi został oparty na wielu godzinach rozmów z nimi, między nimi, naszych rozmów, które stały się konfrontacjami przeżyć i doświadczeń, pełnymi emocji, które potrafią zarówno rozwalać, jak i relaksować.
Osobiste doświadczenia artystów wepchnięte w anielską strukturę to historie ukrywania się, wychodzenia z szafy, mniej i bardziej efektownych coming outów, historie osobiste i współczesne. Udokumentowane zostały nasze historie, ale przejrzeć się może w nich każdy, również Ty! Bo przecież każdy ma coś do ukrycia, z czym boi się wyjść z szafy do społeczeństwa.
autor: Michał Telega
reżyseria: Michał Telega
muzyka: Piotr Korzeniak
choreografia: Piotr Mateusz Wach
instalacja performatywna „Paradiso Bricks”: Krzysztof Marchlak
obsada: Wojciech Kałuża, Monika Kufel, Michał Nowicki, Marek Szajnar / Alex Spisak, Łukasz Szleszyński, Dawid Tas / Alan Al-Murtatha, Hubert Woliński
Data premiery: 7 maja 2022
Czas trwania: 90 minut
Spektakl dla widzów od 18. roku życia.
W spektaklu użyte jest światło stroboskopowe.
