Akademia wideo-artu pod nowym szyldem Akademia sztuki wideo w 2018 roku kontynuuje swoją działalność cyklem rozmów krytyka/historyka sztuki z zaproszonym przez niego artystą pod wspólną nazwą ARGUEmentacja.

Podczas kolejnego spotkania dr Marika Kuźmicz porozmawia z Grzegorzem Zgrają.



Grzegorz Zgraja, jeden z prekursorów sztuki wideo w Polsce i współzałożyciel powstałej w 1975 r. w Katowicach grupy Laboratorium Technik Prezentacyjnych (później: Laboratorium). W jej skład, poza Grzegorzem Zgrają, weszli także Jadwiga i Jacek Singer oraz Marek Kołaczkowski – wówczas studenci katowickiej Akademii Sztuk Pięknych (będącej wtedy filią Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie). Członkowie grupy, w opozycji do oficjalnego programu edukacyjnego szkoły, sięgnęli w swojej twórczości po tzw. nowe media: film, wideo oraz performance. W rezultacie Katowice stały się jednym z ważnych miejsc awangardy lat 70. w Polsce. Twórczość Laboratorium została niesłusznie zapomniana, dziś jest przypominana i odkrywana na nowo.

Grzegorz Zgraja zrealizował jeden z pierwszych w Polsce dyplom ze sztuki video (u doc. Labusa na Wydziale Grafiki w Katowicach). Następnie nadal eksplorował nowe media. Po dyplomie kontynuował swoją edukację w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Braunschweig na Wydziale filmu Eksperymentalnego i Video, gdzie następnie wykładał. Od połowy lat 70 konsekwentnie zajmował się sztuką video. W swoich pracach teoretycznych jak i praktycznych przede wszystkim skupia się na relacji między dźwiękiem, używając tego środka do rozbudzenia wrażliwości i uważności widza, który, ma szansę stać się nie tylko biernym odbiorcą, ale współtwórcą danej pracy.

Podczas spotkania przybliżymy zarówno indywidualną twórczość Grzegorza Zgrai, jak również historię działalności prekursorskiej katowickiej grupy Laboratorium.



Transformacja (1978, 3’38”), jedna z najważniejszych realizacji Grzegorza Zgrai, jest jednocześnie analizą natury obrazu, jak również analizą możliwości percepcji człowieka. Punktem wyjścia pracy jest prosta forma, czyli czarny kwadrat, który następnie zostaje zmultiplikowany, by w kolejnym ujęciu ukazać się nam jako raster. Wkrótce potem okazuje się, że jest to raster na fotograficznej reprodukcji, którą widzimy na ekranie, a która w wyniku ciągłego oddalania się kamery, okazuje się być fotograficznym portretem kobiecej twarzy. Ostatnie ujęcia to zastąpienie tej fotografii portretem filmowym. Obraz całości realizacji jest sprzężony z dźwiękiem – tego typu relacja jest charakterystyczna dla wielu prac. Zabieg wychodzenia od szczegółu do ogółu ma za zadanie budzenia w odbiorcy namysłu nad generowaniem obrazu i szerzej, nad, co widzialne, nad ludzkimi możliwościami pojęcia zmysłem wzroku i słuchu rzeczywistości.


Wydarzenie tłumaczone na polski język migowy.

wstęp 1 zł / bilety dostępne przed wydarzeniem