Akademia sztuki performansu to nowy cykl spotkań, przybliżający najważniejsze zjawiska w obrębie sztuk performatywnych XX i XXI wieku. Naszym obszarem zainteresowań będzie sztuka dla której najważniejszy jest gest artysty, oraz działanie wobec publiczności. Wskażemy wielkie osobowości, demiurgów teatru i słynnych kontestatorów. Zobrazujemy przebieg głośnych akcji tworzących społeczny dialog lub krytyczny komentarz wobec świata.

Jerzy Bereś. O życiu i sztuce

Jerzy Bereś (1930-2012) jest jednym z najwybitniejszych artystów polskich drugiej połowy XX wieku. Uczeń Xawerego Dunikowskiego, rzeźbiarz, akcjonista, autor wielu tekstów, będących głęboką refleksją nad sztuką, społeczeństwem, cywilizacją. Pierwsze swoje działanie artystyczne wykonał w roku 1967 stając się jednym z prekursorów – nie tylko w Polsce – obszaru sztuki, który dzisiaj określany jest mianem performensu. Ostatnie w roku 2012, na kilka miesięcy przed śmiercią. Bereś od samego początku swoje akcje nazywał manifestacjami, co miało swoje głębokie uzasadnienie. Wykonał ich ponad sto i w zasadzie nigdy wystąpień nie powtarzał. Manifestacje artysty organicznie łączą się z jego twórczością rzeźbiarską. Granica między tymi aktywnościami jest zatarta: rzeźby prowokują widza do wykonania akcji, manifestacje prowadzą do powstania obiektu rzeźbiarskiego. To w rzeźbie, a nie w muzyce lub teatrze, należy szukać źródeł akcjonizmu Beresia. Artysta przez całe swoje życie powtarzał, że nie interesuje go popis, efekt, ale przekaz. Na polu sztuki prowadził nieustanny spór z rzeczywistością państwa totalitarnego, któremu starał się nadać wymiar uniwersalny. Jego twórczość uważana jest za jedną z najbardziej upolitycznionych w sztuce polskiej II połowy dwudziestego wieku, choć sam artysta nigdy nie angażował się w pozaartystyczną działalności polityczną.

Wykład poprowadzi dr Jerzy Hanusek – filozof, krytyk sztuki, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, przez wiele lat był prezesem krakowskiego Stowarzyszenia Artystycznego Otwarta Pracownia, kurator wielu wystaw, autor i redaktor m.in. tekstów zebranych Jerzego Ludwińskiego „Epoka błękitu” (2009), tekstów zebranych Jerzego Beresia „Wstyd” oraz zbioru tekstów, relacji z wystaw, które odbyły się w całej Polsce w latach 1989-2001, „Robak w sztuce” (2001), w latach 90. publikował teksty w „Czasie Krakowskim”, „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej”, „Arce” i „Arkanach”.